Το απόκτημα
Έφυγε πέρα απ’ τη θάλασσα
τ’ όνειρο ασήκωτο την αυγή
κύμα
έψαχνε χρόνια για το λιμάνι
κρίμα
μέθυσε το πρώτο βράδυ μόνος,
ορκίστηκε παιδί της αλμύρας.
Λησμόνησε το σπίτι του,
τις μνήμες του σ’ ένα χαρτί…
μια πυρκαγιά
στο στόμα φτηνό τσιγάρο
χάδια βαριά
αγόρασε τις μέρες του
ξεπούλησε τη νιότη του.
Μ’ ένα ζεϊμπέκικο
δίχως παλαμάκια
το φόβο ξόρκιζε,
χείλη ξεραμένα,
σιγοψιθύριζε,
για μια παλιά αυλή,
μια γειτονιά θολή.
Μαύρο κρίνο
κορμί γυρτό
μίκρυνε ο κόσμος γύρω
μάτια υγρά
η μάνα γίνηκε άστρο
χώμα, χώμα
απ’ την αρχή.
Θύμα,
θύτης,
το κλάμα του βρέφους, της μοναξιάς
γνώση
φως λευκό, απ’ το μέρος της καρδιάς
γέλιο
δάκρυ…
Αιγαίο, Ιανουάριος 2006
5 σχόλια:
Πες μου...αυτά τα ποιήματα είναι δικά σου, έτσι;
δεν ξέρω και πολλά από ποίηση ξέρω όμως οτι μου άρεσαν πολύ αυτά που διάβασα.
(η "θυσία" ξεχώρισε μέσα μου)
Σε αυτό το blog θα κάνω αναρτήσεις μόνο δικών μου ποιημάτων συνοδευόμενα από μία φωτογραφία, αλιευμένη από το διαδίκτυο.
Ξέρω ότι η ποίηση δεν είναι κάτι εύπεπτο. Παρ' όλα αυτά το έχω ανάγκη να λευτερώσω από τα συρτάρια μου αυτά τα γραπτά, έτσι για να τα δω επιτέλους να ωριμάζουν!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες kleine wolke.
Καλό βράδυ!
Γεια!
καλώς τον στην μεγάαααααααλη μας παρέα!
ενδιαφέρουσα η γραφή σου φίλε μου.
Το "καρπός" αξιολογότατο.
καλοτάξιδος και καλή συνέχεια :):):)
Σ' ευχαριστώ για το καλωσόρισμα "λορελάη"!
Θα τα λέμε!
Γεια!
Πολύ συναισθηματικό, αλήτικο, αθεράπευτα ελληνικό...ύφος από Μητσιά, χρώμα από Ελύτη, νότες από Σούνιο...καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Μη στανατήσεις να γράφεις. Ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου